Osteopathie

• Wat is osteopathie? Osteopatische filosofie
• Osteopatische principes
• Craniële osteopathie
• Lijst aandoeningen
• Geboortetrauma

"Harmony only dwells where obstructions do not exist. "

Dr.A.T.Still, grondlegger osteopathie

Wat is osteopathie? Osteopatische filosofie

De osteopatische geneeskunde, in de negentiende eeuw gesticht door de Amerikaanse arts en chirurg Andrew Taylor Still (1828-1917), richt zich in eerste instantie tot het biomechanisch aspect  van het menselijk lichaam. 

Gebaseerd op een grondige kennis van de anatomie, fysiologie en neurologie evalueert de osteopaat d.m.v. een diep ontwikkelde tastzin de patiënt in zijn totaliteit. In het bijzonder wordt het lichaam onderzocht op bewegingsbeperkingen. Verlies van mobiliteit kan zich bevinden t.h.v. spieren, gewrichten, organen en zelfs in de schedel wat een veranderde spanning geeft in onze lichaamsweefsels. Deze bewegingsrestricties, hoe minutieus ze ook zijn, kunnen de bloedvaten en zenuwen onder druk zetten. Een verminderde doorbloeding, slechte afvoer via het lymfesysteem en een verstoorde prikkeloverdracht in de zenuwbanen zijn hiervan een gevolg.

Wil het dynamisch evenwicht, die voor onze gezondheid instaat, niet verstoord raken, dan is het van essentieel belang deze structurele obstructies weg te nemen. Herstel van normale functie, het lichaam terug in staat stellen zichzelf te genezen, m.a.w. het stimuleren van de homeostase (zelfregulerend vermogen), is de uiteindelijke doelstelling in de osteopathie.
Uw osteopaat reikt u hierbij letterlijk een helpende hand aan.

Foto's uit de oude doos.

top

Osteopatische principes

Het belang van een vrije, onbelemmerde circulatie.

Levend weefsel moet via het bloed continu voorzien worden van zuurstof, voedingstoffen, hormonen en enzymen. Het veneuze stelsel voert afvalstoffen en koostofdioxide af. Grote moleculen worden verwijderd via het lymfestelsel. Op cellulair niveau kan de homeostase niet gewaarborgd blijven indien de vloeistofstroom gehinderd wordt door restricties in het bindweefsel (weefselverharding-blokkades).

De onderlinge wisselwerking tussen structuur en functie.

Invloed van de structuur op functie.     vb : verkleving door littekens (vnl. inwendig) kan de bloeddoorstroming hinderen

Invloed van functie op de structuur.     vb : een mindere doorbloeding kan in zijn irrigatiegebied het functioneren van een bepaald orgaan verstoren

Het lichaam is een eenheid, zowel anatomisch als functioneel.

Organen, spieren en gewrichten worden in het lichaam samengehouden door fascia’s. Deze bindweefselstructuren vormen door gans het lichaam a.h.w. een ‘zacht skelet’. Hadden we geen zacht skelet dan zakten we, ondanks ons ‘vast skelet’, als een pudding in elkaar. De fascia’s verbinden zowel oppervlakkige delen in ons lichaam alsook dieper gelegen structuren (zelfs bloedvaten en zenuwen worden omwikkeld door fascia).

Het lichaam is in staat zichzelf te genezen.

De osteopaat stimuleert de zelfregulerende vermogens door herstel van weefselbeweeglijkheid. Dankzij onze natuurlijke apotheek kunnen lichaamseigen pijnstillers en ontstekingsremmers weer op hun bestemming komen als alle vloeistoffen vrij kunnen stromen. Onderzoek wijst uit dat deze zelfregulerende mechanismen plaats vinden in het bindweefsel. Dit ‘grondsysteem voor regulatie’ in 1950 beschreven door professor Pischynger wordt in eerste instantie ingezet door de aspecifieke afweer (o.a. door het mononucleaire fagocytensysteem). Het verloop van deze reactie en de toestand van het bindweefsel is bepalend voor het herstel

top

Craniële osteopathie

Craniële osteopathie is een verfijnde en subtiele vorm van osteopatische behandeling die zich richt op het vrijmaken van spanningen in het ganse lichaam, het hoofd inbegrepen.

Dit concept werd geïntroduceerd door Dr. Sutherland (1873-1954), één van de eerste studenten van Dr. Still. Sutherland ontdekte de beweeglijkheid in de schedel onder de vorm van een 2-fasige ademhalingsbeweging (onafhankelijk van onze longademhaling). Hoewel hij initieel de implicaties hiervan niet kon begrijpen, paste hij in zijn praktijk, ondersteund door secuur onderzoek en studie, de osteopatische principes toe op het cranium, oftewel de schedel. Aan de basis van de craniële osteopathie ligt het concept van het Primair Respiratoir Mechanisme. De reeds gekende longademhaling werd omschreven als secundaire respiratie.

Lees meer...

Craniële osteopaten zijn intensief en langdurig opgeleid om deze subtiele, ritmische beweging te voelen.   Deze beweging, ook wel cranieel ritme genoemd, is voelbaar in alle lichaamsweefsels. Fysieke of emotionele stress resulteert in een verhoogde spanning van deze lichaamsweefsels. Het cranieel ritme, die slechts een klein amplitudo heeft, kan hierdoor verstoord raken. Het lichaam probeert zich aan deze ‘blokkades’ aan te passen, maar vaak blijven er ‘rest-spanningen’ over die de totale mobiliteit beperken. Geleidelijk aan kan het lichaam het steeds moeilijker vinden om deze stress te overwinnen en kunnen er zich symptomen ontwikkelen. De osteopaat, gespecialiseerd in ‘craniële’ vergelijkt hoe uw ritme zich presenteert tot wat hij beschouwt als een normaal cranieel ritme. Het lichaam kan a.h.w. als een boek worden gelezen. Bepaalde bladzijden vertellen over recente blokkades terwijl andere bladzijden oudere trauma’s onthullen.

Dankzij een zachte, maar zeer effectieve aanpak door de craniële osteopaat, kan een grote waaier van problemen worden opgelost. Dit kan bij alle leeftijden, van de pasgeborene tot de hoogbejaarde persoon.

top

Lijst aandoeningen

Algemeen

Baby’s en kinderen

top

Geboortetrauma

Het is een alom gedeelde opvatting dat kinderen en baby’s geen structurele stress en spanningen in hun lichaam kennen omdat ze zo jong en flexibel zijn. De praktijk wijst anders uit. De geboorte van een baby is een van de meest stressvolle gebeurtenissen van zijn leven. De baby wordt onderworpen aan enorme krachten van de baarmoeder die de baby voortstuwt tegen de natuurlijke weerstand van het geboortekanaal. De baby moet wenden en draaien bij het uitpersen door het benige bekken, op zijn korte maar bijzonder stimulerende en potentieel stressvolle reis naar de buitenwereld. Het hoofd van de baby heeft de eigenschap zich te vervormen als antwoord op de stress van een normale bevalling. De grootte van het hoofdje vermindert door het over elkaar schuiven van de verschillende zachte delen van het schedeldak. De distorties van het hoofd als gevolg van de bevalling verdwijnen gewoonlijk op een zeer natuurlijke manier. Voornamelijk in de eerste dagen kan de baby zich geleidelijk aan bevrijden van deze strains door te huilen, te zuigen en te geeuwen.  

Er zijn echter een aantal redenen waarom de bevalling moeilijk kan verlopen en stressvol zijn voor de moeder als de baby met als resultaat dat de baby niet in staat is de effecten van de geboorte volledig te overwinnen. Als de stress van de geboorte aanhoudt en niet wordt opgelost dan moet de baby zich tijdens zijn groei zien aan te passen aan deze strains. Het lichaam van de baby raakt uiteindelijk gefixeerd in een torsiebeweging wat zich kan vertalen in een asymmetrie van het gezicht maar ook in de wervelkolom (scoliose bv.). Ook neurologisch kunnen primitieve reflexen mogelijks niet voldoende uitrijpen en op latere leeftijd behouden blijven (slechte coördinatie, leer- en gedragsstoornissen). Onopgeloste geboortestress en de aanpassingen van het lichaam daaraan liggen aldus aan de basis van vele problemen en aandoeningen zowel in de kindertijd als ver in de volwassen leeftijd

Opmerking : keizersnede

Onderzoek en behandeling

Tijdens het eerste consult wordt een volledige anamnese (ziektegeschiedenis) afgenomen. Deze bevat informatie over de zwangerschap, de bevalling, doorgemaakte ziektes, ongelukken of andere opvallende gebeurtenissen in het leven van het kind.

De behandeling is vaak zo zachtjes dat het vaak lijkt dat de therapeut niets doet dan slechts zijn handen plaatsen op het kind. In werkelijkheid wordt een groot arsenaal aan behandelingsbenaderingen en technieken gebruikt. Startend met een palpatoire (observerend voelend) evaluatie van het cranio-sacrale systeem (schedel–heiligbeen as) en van het viscerale systeem (de organen) worden de aanwezige strains en stress in het lichaam vastgesteld. Deze luisterende diagnostische technieken gaan vloeiend over in meer specifieke, zachte manipulatieve behandeltechnieken.

Kinderen genieten in het algemeen van hun behandeling en vallen dan ook tijdens de therapie vaak in slaap. Als de compressie en stress in het lichaam echter extreem zijn, kan het vrijmaken voor enig ongemak zorgen aangezien de kinderen meer geconcentreerd zijn op de gestresste gebieden. Dit is van tijdelijke aard en gaat snel over in ontspanning van het kind.

Reactie op behandeling

Meestal voelen kinderen zich na hun behandeling goed en zijn ze rustig terwijl hun symptomen geleidelijk aan verdwijnen. Soms zijn ze erg moe omdat hun lichaamsenergie is aangewend voor het genezingsproces. Een enkele keer hebben kinderen na de behandeling een uitbarsting van energie als ze genieten van de bevrijdingen van hun spanningen in hun lichaam. Het kan ook gebeuren dat ze zich niet op hun gemak voelen, dit is meestal het geval als het vrijmaken van de vastzittende compressie niet volledig is geweest. Het is niet altijd voor ze mogelijk alle stress in één keer kwijt te raken met name als de compressie vrij ernstig is. Deze reacties zijn slechts van voorbijgaande aard.

Hoeveel behandelingen zij er nodig?

Dit kan variëren, maar voor een baby ligt het gemiddelde aantal tussen drie en zes behandelingen. Bij een ernstiger problematiek kan, in nauw overleg met de ouders, worden geopteerd om gedurende een langere tijdspanne het kind op te volgen. Na de eerste correcties kan het nodig zijn om een 3 tot 6 maandelijkse check-up in te bouwen.

Wanneer behandelen?

Het beste moment bij baby’s is te beginnen een paar dagen na de bevalling. Dit is immers de periode waarin het ontplooiingsproces het meest actief is. De gevolgen van geboortestress worden best zo vroeg mogelijk behandeld. Hoe langer deze strains in het lichaam blijven, hoe meer energie er van het kindje gevergd wordt om deze spanningen weg te krijgen. Kostbare energie en kracht die het kind nodig geeft om zich fysiek en emotioneel goed in zijn velletje te voelen.

Tevens wordt er aangeraden het kindje na te laten kijken na valpartijen (op het hoofdje vnl.) en bij verandering van slaap-, eet- of stoelgangpatroon. Ook moet men in het bijzonder oplettend zijn na vaccinaties. Het noodzakelijk uitrijpen van een aantal primitieve reflexen kan dermate verstoord worden dat de aldus ontstane neurologische dysfunctie aan de basis kan liggen van heel wat problemen (leerstoornissen, motorische achterstand o.a.)

top